Relacja ze spotkania w Salonie Świętych

Refleksja poetycko-muzyczna złożona z dzieł wybitnych Polaków: Jana Kochanowskiego, Cypriana Kamila Norwida, Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego oraz Jana Pawła II.

        Monika Rasiewicz wyrecytowała fragmenty takich arcydzieł jak Tryptyk rzymski, Rzecz o wolności słowa, Pieśń świętojańska o Sobótce, Król Duch i Pan Tadeusz. Towarzyszył jej Marek Skrukwa grający na viola da gamba.
        Tu, w klasztorze karmelickim usłyszeliśmy słowo poetów wypowiadane żywym głosem. Udało się na chwilkę uchwycić zdumienie paradoksem Słowa milczącego, mowy milczącej, siły w bezsilności, „niepowrotności” słowa.

(…) Przedwieczne Słowo.
Jakże przedziwne jest Twoje milczenie
we wszystkim, czym zewsząd przemawia
stworzony świat… (…)

(Jan Paweł II, Tryptyk Rzymski medytacje)

Zachwycił też Norwid aktualnością swojego poematu o wolności słowa:

(…) Najmniej-bo znaną rzeczą, lub znaną najbłędniej,
Bywa słowo. Nałóg je codzienny podrzędni
I rozlewa jak wodę tak, że nie ma chwili
Na globie, w której nic by ludzie nie mówili,
A jako w gospodarskich zaprzętach bez końca,
Nieustanniej się wody używa niż słońca,
Tak i słowo brzmi ciągle i ciągle jest w ruchu,
Bardziej niż światłość jego promieniąca w duchu,
I, gdy wciąż wszyscy mówią, mało kto się spyta,
Jaki też jest cel słowa? Jak słowo się czyta
W sobie samem?… I dziejów jego promień cały
Rozejrzeć mało kto jest ciekawy, zuchwały. (…)

Jaki był cel słów, które usłyszeliśmy tego wieczoru?

Może było nim przypomnienie, że

(…) Tak ludzkość bez boskości sama siebie zdradza,
Aż dopiero, gdy w eter opłynie niebieski,
Powraca jej majestat i szkarłat królewski (…).