SPOTKANIE OPŁATKOWE W CARMELITANUM

21 grudnia w warszawskim Carmelitanum miało miejsce Spotkanie
opłatkowe. Naszą uroczystość w przededniu Świąt Bożego Narodzenia
rozpoczęła Msza Święta, którą odprawił Dyrektor Instytutu Ojciec Wojciech
Ciak. W homilii Ojciec nawiązał do dwóch Zwiastowań: Zachariasza oraz
Maryi. Zachariasz, mimo wybrania przez Boga, odpowiada niedowiarstwem,
zaś Maryja, sama w pełni otwarta na Boga, także nas uczy otwartości na
Słowo Boże i konsekwencji w przyjmowaniu go.
Po Mszy Świętej, z zapalonymi od świec adwentowych świeczkami i przy
śpiewie kolędy „Wśród nocnej ciszy”, przeszliśmy do sali na dalszą część
uroczystości. Na zaimprowizowanej, pomysłowo udekorowanej scenie
odegrany został I akt sztuki św. Teresy od Dzieciątka Jezus:
„Ucieczka do Egiptu”.

Aktorami byli Państwo Agnieszka i Tytus Witkowscy, ich dzieci oraz przyjaciółka córki. Spektakl w ich prawdziwie profesjonalnym wykonaniu wzbudził szczery zachwyt publiczności i został nagrodzony długimi brawami.

Na koniec miała miejsce mała  niespodzianka przygotowana dla Ojca Wojciecha. Najmłodsze aktorki zaśpiewały kolędę w języku wielkich Świętych Karmelu — św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża: Dzwony Betlejem (Campanas de Belén).

Ten występ także spotkał się z gorącym przyjęciem zarówno Ojca Dyrektora, jak i
pozostałych widzów. Po części artystycznej przyszedł czas na odczytanie fragmentu z Dziejów duszy św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Wysłuchaliśmy opowiadania o łasce Bożego Narodzenia, którą św. Teresa opisała w swej autobiografii.

Składając nam życzenia Ojciec nawiązał do tego wydarzenia z życia Świętej zwracając naszą uwagę na to, że łaskę Bożego Narodzenia, łaskę umocnienia w darze miłości wobec innych bez skupiania się na sobie, otrzymuje Teresa w określonych okolicznościach, na które składa się zarówno udział w uroczystościach
kościelnych, jaki świętowania w gronie rodzinnym.

Ojciec życzył nam takiego obdarowania mocą Jezusa i odzyskania siły ducha jakie stały się udziałem Świętej zaznaczając, by tak,
jak w przypadku św. Teresy stało się to poprzez udział w liturgii Bożego
Narodzenia, oraz poprzez świętowanie w rodzinie.

Teraz przyszedł czas na dzielenie się opłatkiem i składanie indywidualnych życzeń. Przerwy miedzy wykładami w Carmelitanum trwają zazwyczaj zbyt
krótko na „rozwinięcie skrzydeł” i bliższe poznanie, więc w tej części naszej uroczystości nadrabialiśmy zaciągnięte wcześniej braki,.
Po dłuższej chwili wzrok obecnych skierował się na suto zastawiony stół, na którym królowały potrawy mesjańskie i gdzie nie brakowało dosłownie niczego.

Nie odchodząc już od stołu kontynuowaliśmy do późna rozpoczęte wcześniej rozmowy. Podczas spotkania była także możliwość nabycia świątecznych ozdób i pięknie wykonanych kartek. Każdy z obecnych losował również kartkę z myślą św. Teresy. To był piękny, radosny wieczór wieńczący okres oczekiwania na przyjście Pana.

Dziękujemy Ojcu Wojciechowi a także wszystkim, dzięki którym to spotkanie miało tak głęboki, ciepły i pogodny charakter.